ก่อนหน้านี้เราเคยชอบพิพิธภัณฑ์
เพราะมันเป็นที่รวบรวมสิ่งต่างที่เราไม่เคยเห็น และจะไปหาเห็นจากที่ไหนไม่ได้ง่ายๆ
เราคิดว่าการเอาของมาเก็บไว้ในพิพิธภัณฑ์เป็นสิ่งดี
จะได้เป็นการรักษาของ คนก็เข้ามาดูได้
.....
ตอนนี้เราหลงประวัติศาสตร์อียิปต์โบราณ (ไอยคุปต์)
เราชอบที่จะมองรูป สิ่งอันหลงเหลือจากยุคสมัยนั้น
เราชอบวิหาร แต่เราไม่ได้ชอบด้านนอกของพีระมิด
ด้วยอารมณ์เช่นนี้นี่เอง เราได้เข้าไปที่หน้านี้ [จิ้มซะตรงนี้]
และอารมณ์ไม่ชอบพิพิธภัณฑ์ก็บังเกิดขึ้นมา...
....
ตอนนี้เราไม่ชอบพิพิธภัณฑ์
ไม่ชอบเพราะว่า
พิพิธภัณฑ์เอาสิ่งอันหลงเหลือจากอดีตอันน่าหลงไหล หลายๆสิ่ง
มาเก็บไว้..
ที่..ที่ไม่ใช่ของสิ่งนั้น
หีบศพองค์ฟาโรห์
..มิได้มีไว้เพื่อรักษาในตู้กระจก
รูปปั้นซึ่งยืนเคียงคู่กัน
..มิได้มีไว้เพื่ออยู่หลังกรอบกล่องแก้วใส
ให้คนดู แล้วก็เลยผ่าน เป็นเพียงความทรงจำอันจะเลือนไป..
....
เราประสงค์..
อยากจะเห็น..
ซึ่งสิ่งต่างๆอันหลงเหลือจากอดีตกาลซึ่งเราหลงไหล
คงอยู่ ณ แห่งหนนั้น
ที่ซึ่งความทรงจำเคยไหลผ่าน..
แดนไอยคุปต์เคยเจริญรุ่งเรือง..
พระบาทองค์กษัตริย์เคยเหยียบย่างผ่าน..
ที่ซึ่งไนล์หล่อเลี้ยงชีวิต..
..บนผืนแผ่นดินแห่งความทรงจำและตำนาน...
แห่งหนนั้นอันผู้สรรค์สร้างประสงค์จะให้สถิตย์อยู่..
..ตราบชั่วนิรันด์
...
เรื่องเล่าจารึกลง..
ขับขานดังบทกวี..
กล่อมเกล่าผู้คนให้หลงไหล..
ตำนานจากอดีตกาลอันแสนไกล..
...ไอยคุปต์...
No comments:
Post a Comment