เพื่อนเอย..

เราจะต้องจากกันแล้วสินะ.... เพื่อนๆ ทุกคน...

สามปีที่ผ่านไปนี้ หลายครั้งก็รู้สึกว่าช้าเหลือเกิน แต่พอวันนี้มองย้อนกลับไป กลับรู้สึกว่ามันเร็วเหมือนเพียงชั่วพริบตาเดียว
..เข้ามา.. และล่วงเลยผ่านไป.....

สามปีที่ขัดเกลาเราให้เปลี่ยนแปลงไปมากมาย..
ดีใจนะ และก็ภูมิใจมากด้วย ที่ได้มาอยู่กับเพื่อนๆทุกคน...

ห้องสาม.. สาม.. ต่อไปนี้เลขสามจะเป็นเลขนำโชคของเรา..
จะย้ำเตือนถึงความทรงจำดีๆ
จะย้ำเตือนถึงเพื่อนๆที่คงไม่อาจหาได้จากที่ไหน
จะย้ำเตือนถึงความสุขสนุก
จะย้ำเตือนถึงมิตรภาพ ความรักอันแน่นแฟ้นระหว่างเรา...

แม้เราจะเป็นคนเลือกเดินจากไป โดยที่เราเองก็ตอบไม่ได้ว่าจะเจ็บปวดเหมือนคราวก่อนที่เดินเข้ามายังที่แห่งนี้รึเปล่า..
แม้ว่าวันนี้เรากลับยินดีกับชีวิตที่ผ่านมาทั้งหมด
..เชื่อมั่นว่าทุกสิ่งจักเป็นจุดเริ่มต้นของอนาคตงดงามเบื้องหน้าอันยังมิอาจมองเห็นได้ในตอนนี้..
แต่เราเองก็ต้องเดินหน้าไป.. ไขว่คว้าไล่ตามฝันในอนาคตที่มองไม่เห็นเบื้องหน้านั้น...
ถึงอย่างไรสักวันหนึ่ง เราทุกคนก็ต้องเดินไปตามทางของตนเอง
แต่ละคนที่ก้าวเดินไปข้างหน้า เลือกทางชีวิตด้วยมือของตนเอง
แต่แม้จะจากกัน ทุกคนก็จะยังคงเป็นห้องสาม
เราคงไม่มีสิทธิใดๆที่จะสัญญาแทนคนอื่นได้ แต่อย่างน้อยๆเราก็ขอสัญญาด้วยตัวเอง
..ว่าเรา จะเป็นเพื่อนของทุกๆคนไปตลอด..

แม้จะจากกัน แต่สายสัมพันธ์จะมิแตกสลายไป..
ตราบชั่วกาลนาน ที่เราจะอยู่เคียงข้างทุกๆคน
อาจะไม่ได้พบกันบ่อยๆ อาจติดต่อได้ไม่ง่ายนัก แต่ก็ขออยู่เคียงข้างไปเสมอ
พร้อมยื่นมือเข้าช่วยในยามที่ล้มลง
พร้อมนั่งนิ่งๆรับฟังในทุกสิ่งโดยมิขัด
พร้อมยิ้มและหัวเราะไปด้วยในยามสนุกสนาน
พรอ้มจะเจ็บปวดแทนในช่วงเวลาแห่งความทุกข์โศกในชีวิต..

..เชื่อมั่นในความรักอันยิ่งใหญ่ เชื่อมั่นในมิตรภาพนี้.. และก้าวเดินหน้าต่อไป..