บ่น

 ท่านเอย.. ท่านเห็นด้านที่แตกต่างกันในตัวข้า เช่นดังที่ข้าเห็นรึเปล่า...?

ข้าเคยเฝ้าถามตัวข้าเอง.. จะมีผู้ที่เหมือนข้าไหม..?

บัดนี้ข้าหวนกลับถามตัวข้าเอง.. เจ้าปรารถนาจะให้มีผู้ที่เหมือนเจ้าอยู่บนโลกนี้หรือ?

ข้าเองคงตอบมิได้กระมัง.. เพราะใจของข้านั้นบอกข้า

..ข้าปรารถนาจะมีเอกลักษณะ มีตัวตนเป็นของข้าเองเพียงหนึ่งเดียว..

มิปรารถนาจะเหมือนผู้ใด เพื่อที่จะมิได้เป็นอย่างคนเดื่อนดาษทั่วไป..

ข้าก็คือข้า เป็นข้าเพียงผู้เดียว จะมิมีใครมาเป็นข้าอีกคนได้อีก..

แต่อีกด้านของใจข้าก็ร่ำร้องนัก..

..ร่ำร้องว่ามิปรารถนาความโดดเดี่ยวนี้..
บอกข้าวว่า หากเป็นตัวตนของตนเองแต่เพียงผู้เดียวเช่นนั้น จะมีผู้ที่เหมือนข้า และเข้าใจข้าได้หรือ..?

ข้าเองก็คงมิปรารถนาความโดดเดี่ยว ข้ารู้สึกเช่นนี้..

มนุษย์เป็นสัตว์สังคม นี่เป็นสิ่งที่อยู่ในตัวคนทุกคนมิใช่หรือ?

แต่เอาเถิด.. ข้าจะก้าวเดินของข้าต่อไป...

มิมีความจำเป็นใดว่าเราต้องเหมือนผู้อื่นไปสิ้นทุกสิ่งสรร

คนเรามิได้เหมือนกันมาตั้งแต่ต้นแล้ว..

ตั้งแต่สายโลหิตที่ไหลเวียนหล่อเลี้ยงอยู่ในร่าง จนกระทั่งไปถึง DNA

ข้าจะเดินของข้าต่อไปเช่นนี้แหละ

แม้จะมิมีผู้ใดที่เหมือนข้าไปทุกสิ่ง แต่ก็ยังมีสิ่งที่เหมือนอยู่ภายในมิใช่หรือ?

ค้นหาผู้ที่มีโลกซ้อนทับกับเราให้เจอ

มิจำเป็นนิว่าเราต้องมีเพื่อนตายเพียงคนเดียว

จงเดินไปตามทางที่ปรารถนาเถิด..

ถึงอย่างไรคนเราก็มีสิ่งที่เหมือนกัน

เราทุกคนล้วนเป็นมนุษย์ เป็นเผ่าพันธุ์เดียวกัน

เราจะมิโดดเดี่ยว

ตราบชั่วกาล.....

ข้าเชื่อ... เช่นนั้น...