โลกาบิดผัน ชีวันพร่าเลือน โลหิตฝาดเฝื่อน เปื้อนลงแผ่นดิน...
กลอนสี่ที่ผุดขึ้นมาในหัวเมื่อหลายเดือนก่อนหน้านี้ กลอนที่เราเคยเห็นแต่ภาพความพินาศยามนึกถึง
บัดนี้ เรากลับเห็นว่าชีวิตเราเป็นเช่นนั้น...
โลกาบิดผัน ...โลกเราพลิกด้าน
ชีวันพร่าเลือน ....ตัวตนลางไป
โลหิตฝาดเฝื่อน ...เศร้าเจ็บหวนคืน
เปื้อนลงแผ่นดิน ....ชลนัยน์รินลง
จู่ๆก็เห็นความหมายมันขึ้นมา
ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน
ทั้งๆที่กลอนนี่เราแต่งตอนที่อยู่กับเพื่อนๆ ตอนที่ด้านมืดเราถูกด้านสว่างกลบไว้
คิดแล้วคล้ายดั่งเห็นชีวิตตน... อันจะปรากฏในอนาคต...
ข้าจักเป็นเช่นไรต่อไป.....
No comments:
Post a Comment