ทำไมถึงต้องเป็นทุกๆคน..
ที่ต้องเจ็บปวด ต้องเหน็ดเหนื่อยนัก
ในขณะที่ชั้น...
.... แค่เพียงอยู่เฉยๆ เพียงเบื่อหน่าย และเหงา..
...กับสังคมที่พบเจอเท่านั้น...
ทำไมเล่า.. ทำไมถึงต้องเป็น.. ShipHai ที่ต้องหลั่งน้ำตา..
เพื่อชั้นไม่ดีอย่างไรกัน? ทำอะไรคนอื่นไว้รึไร? ทำไม... ทำไมถึงต้องทำให้เขาร้องไห้
น้ำตาที่หลั่งลงมา... ไม่เคยเป็นคนผิดเลยแม้แต่ครั้งเดียว...
แล้่วทำไมกัน! ทำไม! ทำไมชั้น....
ถึงไม่มีแม้แต่โอกาส.. จะได้อยู่ใกล้ๆ
ไม่มีโอกาส.. ที่จะได้รับรู้เรื่องนั้นจากเขาเอง
ไม่มีโอกาส.. ที่จะได้ปลอบซะด้วยซ้ำ...
ทำไม....
สามปีของพวกเราน่ะ... เขาจัดให้เป็นโลกพิเศษสำหรับเราห้องสามหรือ..?
เมื่อขึ้นต้องเลือกสาย ต้องแตกแยกไปปะปนกับคนอื่น...
โลกมันถึงได้พลิกผันราวหน้ามือเป็นหลังมือขนาดนี้...
อุตส่าห์.. หลงผิดไปตั้งนานว่าศึกษานารีมีดี!
แท้จริงแล้วมันไม่มีอะไรเลยใช่ไหม!
แท้จริงมันคือโลก.. ที่ทำให้ทุกคนต้องเจ็บ!
ทำไม! ทำไมกัน!
แค่จะให้ชั้นรู้จากปากเพื่อนคนที่ชั้นรักที่สุดก็ไม่ได้!
No comments:
Post a Comment