Tuesday, September 13, 2005

คำว่า แม่ สำคัญแค่ไหน

ThAiWaRe PoRT@L - คำว่า แม่ สำคัญแค่ไหน, ลองอ่านดู จาก FW Mail
[By: ?หล่อ(ฮั้งก๊วย)?]


อยากให้อ่าน และใช้ความคิดซักนิด ชีวิตจะดีขึ้น
>>
>>
>>
>>.... แม่..................
>>"แม่" คำสั้นๆ คำนี้แทบไม่ต้องอธิบายอะไรมาก
>>เพราะทุกคนคงจะเข้าใจความหมายเป็นอย่างดี
>>แต่ใครละจะทบทวนสิ่งต่างๆ ที่เราเคยได้รับจากแม่
>>หรือสิ่งที่แม่ทำให้กับเรา
>>ลองไปดูแล้วคิดตามนะครับว่า ความรักที่แท้จริง
>>และเป็นความรักที่บริสุทธิ์นั้นเราได้รับจากใคร
>>
>>
>>เมื่อคุณกำเนิดมาในโลกนี้ เธออุ้มคุณไว้ในอ้อมอก
>>คุณขอบคุณเธอโดยการร้องไห้
>>
>>เมื่อคุณอายุ 1 ขวบ เธอป้อนข้าวและอาบน้ำให้คุณ
>>คุณขอบคุณเธอโดยการงอแงทั้งคืนวัน
>>
>>เมื่อคุณอายุ 2 ขวบ เธอสอนคุณเดิน
>>คุณขอบคุณเธอด้วยการวิ่งหนีเมื่อเธอเรียกหา
>>
>>เมื่อคุณอายุ 3 ขวบ เธอทำอาหารทุกอย่างให้คุณด้วยความรัก
>>คุณขอบคุณเธอด้วยการโยนจานลงพื้น
>>
>>เมื่อคุณอายุ 4 ขวบ เธอให้ดินสอสีคุณ
>>คุณขอบคุณเธอด้วยการระบายสีบนโต๊ะอาหาร
>>
>>เมื่อคุณอายุ 5 ขวบ เธอแต่งชุดเก่งให้คุณเพื่อไปเที่ยว
>>คุณขอบคุณเธอด้วยการทำชุดเก่งนั้นเปื้อนโคลนเลอะเทอะ
>>
>>เมื่อคุณอายุ 6 ขวบ เธอเดินไปส่งคุณไปโรงเรียน
>>คุณขอบคุณเธอด้วยการกรีดร้องว่า "ไม่ไป!!!"
>>
>>เมื่อคุณอายุได้ 7 ขวบ เธอซื้อบอลให้คุณ
>>คุณขอบคุณเธอด้วยการไปทำหน้าต่างของเพื่อนบ้านแตก
>>
>>เมื่อคุณอายุได้ 8 ขวบ เธอซื้อไอศกรีมให้คุณ
>>คุณขอบคุณเธอด้วยการทำมันหกเลอะเทอะไปทั่ว
>>
>>เมื่อคุณอายุได้ 9 ขวบ เธอสอนเปียโนให้คุณ
>>คุณขอบคุณเธอด้วยการไม่เคยแม้แต่จะซ้อม
>>
>>เมื่อคุณอายุ 10 ขวบ เธอขับรถไปส่งคุณทั้งวัน ตั้งแต่สนามบอล, โรงยิม,
>>ยันงานเลี้ยงวันเกิดของเพื่อนแต่ละคน
>>คุณขอบคุณเธอด้วยการกระโดดออกนอกรถ โดยไม่แม้แต่จะหันกลับมามอง
>>
>>เมื่อคุณอายุ 11 ขวบ เธอพาคุณและเพื่อนคุณไปดูหนัง
>>คุณขอบคุณเธอด้วยการขอนั่งที่นั่งคนละแถว
>>
>>เมื่อคุณอายุ 12 ขวบ เธอเตือนคุณอย่าดูทีวี
>>คุณขอบคุณเธอด้วยการรอเธอออกไปก่อน แล้วดูต่อ
>>
>>เมื่อคุณอายุ 13 เธอแนะให้คุณตัดผมให้มันดูดี
>>คุณขอบคุณเธอด้วยการบอกว่าเธอไม่มีรสนิยมเอาเสียเลย
>>
>>เมื่อคุณอายุ 14 เธอจ่ายค่าซัมเมอร์แคมป์หนึ่งเดือนให้คุณ
>>คุณขอบคุณเธอด้วยการไม่ได้เขียนจดหมายมาหาเลยสักฉบับนึง
>>
>>เมื่อคุณอายุ 15 เธอกลับบ้านหลังเลิกงาน อยากได้กอดสักครั้ง
>>คุณขอบคุณเธอด้วยการล็อกห้องนอนขังตัวเองในห้อง
>>
>>เมื่อคุณอายุ 16 เธอสอนคุณขับรถ
>>คุณขอบคุณเธอด้วยการเอารถไปขับทุกเวลาที่คุณจะเอาไปได้
>>
>>เมื่อคุณอายุ 17 เธอกำลังรอโทรศัพท์สายสำคัญ
>>คุณขอบคุณเธอด้วยการใช้สายตลอดคืนนั้น
>>
>>เมื่อคุณอายุ 18 เธอร้องไห้ในวันที่คุณเรียนจบมัธยม
>>คุณขอบคุณเธอด้วยการฉลองยันเช้า
>>
>>เมื่อคุณอายุ 19 เธอจ่ายค่ากวดวิชา ขับรถไปรับไปส่ง
>>คุณขอบคุณเธอด้วยการบอกลาข้างนอกเพื่อที่จะไม่ได้อายเพื่อน
>>
>>เมื่อคุณอายุ 20 เธอถามคุณว่ามีแฟนหรือยัง คุณขอบคุณเธอด้วยการพูดว่า
>>ไม่ใช่เรื่องของเธอสักหน่อย
>>
>>เมื่อคุณอายุ 21 เธอแนะนำอาชีพให้คุณสำหรับอนาคต
>>คุณขอบคุณเธอด้วยการบอกว่า คุณไม่อยากเป็นอย่างเธอ
>>
>>เมื่อคุณอายุ 22 เธอกอดคุณวันรับปริญญา คุณขอบคุณเธอด้วยการบอกว่า
>>อยากได้รางวัลไปเที่ยวยุโรปสักครั้ง
>>
>>เมื่อคุณอายุ 23 เธอให้เฟอร์นิเจอร์ตกแต่งในอพาร์ตเมนท์แห่งแรกของคุณ
>>คุณขอบคุณเธอด้วยการบอกเพื่อนๆ ว่า มันช่างน่าเกลียดเสียนี่กระไร
>>
>>เมื่อคุณอายุ 24
>>เธอพบคู่หมั้นคู่หมายของคุณและถามคุณเกี่ยวกับแผนการในอนาคตน
>>คุณขอบคุณเธอด้วยการจ้องมองเขม็งพร้อมพูดว่า "แม่
>>โปรดเถอะอย่ายุ่งกับเรื่องนี้"
>>
>>เมื่อคุณอายุ 25 เธอช่วยคุณจ่ายค่าใช้จ่ายงานแต่งงานและสินสอด
>>ร้องไห้และบอกคุณว่าเธอรักคุณแค่ไหน
>>คุณขอบคุณเธอด้วยการย้ายไปอีกฟากหนึ่งของประเทศ
>>
>>เมื่อคุณอายุ 30 เธอโทรมาหาพร้อมกับแนะนำเรื่องการเลี้ยงเด็ก
>>คุณขอบคุณเธอด้วยการบอกว่า สมัยนี้มันเปลี่ยนไปแล้ว
>>
>>เมื่อคุณอายุ 40 เธอโทรมาเตือนความจำคุณเกี่ยวกับวันคล้ายวันเกิดญาติ
>>คุณขอบคุณเธอด้วยการบอกว่า ตอนนี้ไม่ว่างเลย
>>
>>เมื่อคุณอายุ 50 เธอเริ่มชราและไม่ค่อยสบาย ต้องการให้ดูแล
>>คุณขอบคุณเธอด้วยการบอกว่ามันเป็นภาระแค่ไหนที่จะต้องเลี้ยงดูเธอ
>>
>>และแล้ว วันหนึ่ง เธอจากไปอย่างเงียบสงบ และทุกอย่างที่คุณไม่เคยกระทำ
>>จะเหมือนฟ้าผ่าในใจคุณ"เรียกแม่ไปเถอะลูก เรียกตลอดทั้งคืนนะ"
>>
>>โปรดใช้เวลาสักนิด แสดงออกถีงความลึกซึ้งแด่คนที่เราเรียกว่า "แม่"
>>แม้จะไม่กล้าพูดออกมาก็ตาม ไม่มีอะไรแทนที่เธอได้
>>แม้ว่าบางคราวเธออาจจะไม่ได้เป็นคนที่เข้าใจคุณมากที่สุด
>>หรือเป็นด้วยกับความคิดของคุณ แต่เธอก็คือ "แม่" ของคุณ
>>และเชื่อได้ว่าเธอจะทำทุกสิ่งทุกอย่างเพื่อคุณ
>>รับฟังทุกปัญหาทุกความกังวล
>>
>>ถามตัวคุณเองดูเถิด
>>คุณมีเวลาที่จะฟังความเศร้าความกังวลใจของเธอจากการทำงาน
>>หรือจากในครัวบ้างไหม
>>คุณเคยคิดถึงความเหนื่อยยากของเธอไหม
>>รักเธอให้มากแม้ว่าจะคิดเห็นแตกต่างกัน เพราะเมื่อเธอจากไป
>>จะเหลือเพียงความทรงจำ
>>และความเสียใจเท่านั้น อย่าเพิกเฉยกับคนที่ใกล้หัวใจคุณที่สุด
>>รักเธอให้มากกว่าที่คุณรักตัวเอง ..... แสดงให้เธอ รู้ว่าคุณก็ "รัก"
>>ก่อนที่จะทำได้เพียงแค่ บอกว่ารัก กับ "รูป"ของเธอ .....
>>
>>
>
>

1 comment:

Anonymous said...

ดีจ้า โมงับเราคงเป็นคนเดียวที่เข้ามาเมนต์สิน้า
พรุ่งเน้รู้สึกว่าจะเปงวันปฐมนิเทศนี่นา(ของเรา)
ตอนนี้ความกังวลแบบใหม่ของเราก็คือ เราจะมีเพื่อนตอนขึ้นม.4 หรือป่าวอ้ะเพราะไม่คิดเลยว่าจะไปสนิทแนบแน่นกับใครที่ไหนเท่ากลุ่มเดิม แต่วันพรุ่งเน้ก็อยู่ส่วนพรุ่งนี้ล่ะกัน
ปล.อ่านบล็อคของเจ้แล้วมันก็ขนลุกขึ้นมาเรยแฮะ
ขอบคุณมากๆสำหรับวันเวลาที่ผ่านมา แม้วันเวลาจะผ่านไปทีละนิดแต่จะจดจำ ณ ส่วนหนึ่งของที่ตรงนั้นไว้เวลาที่เคยถูกเรียกว่า เพ่ตูน เพ่ต้นไม้