อารมณ์ไม่ดี

พักนี้อารมณ์ไม่ค่อยดีเท่าไหร่
เราไม่แน่ใจว่าเป็นเพราะอย่างที่เขาว่ากัน "เวลาเมนส์มาอารมณ์จะแปรปรวนง่าย" รึเปล่า แต่ที่แน่ๆล่ะ เราว่ามันเกิดจากการที่มีสิ่งที่เราไม่ชอบมาอยู่ใกล้ๆ

อย่าให้เราพูดถึงว่าอะไรที่เราไม่ชอบ พูดแล้วมันหงุดหงิด เราไม่ได้เป็นนางสาวไทยนิ จะได้ต้องรักเด็ก เราไม่ได้อยากเป็น และไม่เคยคิดจะเป็น ไม่อ่อนโยนแล้วทำไม เราก็เป็นเราของเราอย่างนี้ เราไม่ได้ทำอะไรเสียหายสักหน่อย รึใครจะเถียง?
พอๆ พอๆๆ พอๆๆๆ หยุดเรื่องไว้ตรงนั้นก่อน ถ้ายิ่งพูดยิ่งขุดแล้วมันจะยิ่งน่ากลัว

เข้าเรื่องๆ เราก็แค่อารมณ์ไม่ดี อารมณ์ไม่ดีอย่างที่ว่าเราทำอะไรไม่ได้ดังใจ และยิ่งอารมณ์ไม่ดีเท่าไหร่ก็ยิ่งทำอะไรไม่ได้เท่านั้น
เราอยากแต่งนิยาย อยากเขียนอะไรที่เราอยากทำ อยากทำในสิ่งที่ชอบ อยากเขียนลื่นๆโดยไม่ติดเลย เราอยาก..ระบายอะไรต่อมิอะไรออกมามากมาย เหมือนตอนที่เรานั่งอยู่กับโม เขียนอะไรต่อมิอะไรลงในเศษกระดาษ ในสมุด ในหนังสือ แล้วให้โมอ่าน แลกเปลี่ยนกัน

เราไม่อยากบ่น ไม่อยากคิดอะไรมากมาย เพราะยิ่งบ่น ก็ยิ่งคิด ยิ่งคิด ก็ยิ่งแตกแขนง แต่เราก็ไม่อยากนั่งเฉยๆ เราหยุดให้ตัวเองไม่คิดไม่ได้ เพราะสำหรับเรา การไม่คิดคือไม่รับรู้อะไรเลยแม้แต่อย่างเดียว แม้จะปิดหูปิดตา ปิดสัมผัสทุกอย่าง เราก็ไม่หยุดคิดเสียที เราไม่อยากอยู่คนเดียวก็เพราะเราไม่อยากคิดมากนี่แหละ มีอยู่แค่สองเวลาที่เราจะหยุดคิด แต่ก็ใช่ว่าเราจะทำให้ตลอดกาล นั่นคือ นอน กับอยู่กับเพื่อน

บางครั้งเราก็เบื่อที่เราคิดมาก จนบางครั้งเราก็ถามตัวเอง ถามว่าทำไมเราไม่เป็นเหมือนคนอื่นๆบ้าง คนอื่นที่เขาไม่คิดอะไรมากมายอย่างเรา ไม่ต้องคิดมากมายทั้งสาระและไร้สาระ แม้สาระสำหรับเราจะไร้สาระสำหรับคนอื่น และสาระสำหรับคนอื่นจะไร้สาระสำหรับเราบ้าง

เฮ้อ...แล้วก็กลายเป็นบ่นไปอีกแล้ว..