ทางออกมีทางเดียวอย่างนั้นหรือ

ทางออกมีทางเดียวอย่างนั้นหรือ
ในโลกที่มีความเป็นไปได้นับร้อยพันนี้
เราอยู่ด้วยกันไม่ได้หรือ
ด้วยสายตาอย่างเด็กน้อยที่ไม่เคยถือโทษใคร

ในโลกที่มีความเห็นมากมายราวเฉดสี
เราได้เห็นด้านที่ไร้สิ้นความหวัง
ทว่า พวกเราทำได้
ทุกครั้งที่มองฟ้า มองผู้คน
เรารู้สึกอย่างนั้น

ไม่จำเป็นต้องคิดเหมือนกัน
ไม่จำเป็นต้องเป็นเหมือนกัน
ทางออกที่เราต่างก็ค้นหา
ที่สุดแล้ว ก็อยู่แค่ตรงหน้านี้เอง

เปิดตา
ทิ้งสิ่งที่ต้องคิดและต้องเป็น
พวกเรา
ก็เป็นเหมือนหนึ่งเฉดสีในภาพถ่ายเท่านั้นเอง